Cartagena - de ideale citytrip

We reizen niet meer met de auto, en zullen de komende tijd het Caribisch gebied vooral verkennen met behulp van vliegreizen. We hebben deze tripjes allemaal al geboekt, waardoor ons resterende reisschema zo goed als vastligt. Een gek idee, want het voelt minder vrij en onafhankelijk dan hiervoor. Het verdwalen in schema's, planningen en lijstjes is voor mij echter het perfecte heimweemanagement.

En terwijl ik me druk bezig houd met informatie vergaren, verkent Tim de kusten op te veroveren gebied.

Een interessant voorbeeld in onze planning is ons twee weken durend bezoek aan Cartagena, gespreid over drie etappes. Deze stad, die ook wel La Heroica (de heldhaftige) wordt genoemd, was het Spaanse doorgeefluik van geroofde Incaschatten, wat menig piraat goudstaven in de ogen deed zien. Echt in handen kregen ze deze nooit, want La Heroica doorstond moedig alle aanvallen.

Het oude stadscentrum is onlangs door UNESCO gebombardeerd als Werelderfgoed, door de grote erfenis die nog rest uit de koloniale tijd. De stadsmuren staan er grotendeels nog, de huizen zijn nog in hun prachtige oude stijl en menig fort is nog in goede conditie.

Slenterend de straten en steegjes verkennen, doen waar je zin in hebt en vooral tips overnemen van de mensen om je heen. Het is een ideaalbeeld van een citytrip dat ik nog lang niet bereikt heb: oh, de lijstjes over Cartagena in mijn notitieboeken zijn talrijk.

Cartagena laat zich echter niet zo makkelijk vangen. De straten kronkelen, je wordt betoverd door de balkons vol bloemen, je loopt kilometers om en wordt op elke hoek verrast.

Mijn herinneringen aan deze stad zullen daarom ook niet liggen bij highlights als de Puerto de Reloj, het standbeeld van de India Catalina of het Convento de San Pedro Claver.

Wel zal ik denken aan de ongelofelijke hitte hier. Regelmatig is het boven de dertig graden. Bovendien is de luchtvochtigheid erg hoog, waardoor je na een verse douche en een paar stappen al helemaal doorweekt bent van het zweet.

Ik zal me daarnaast onze salsalessen herinneren, waarbij Tims Hollandse heupen na vier sessies toch echt richting latinolosheid gingen. Onze moed ging zelfs zo ver dat we onze vers verworven kunsten uitprobeerden in Cafe Havana, terwijl Cubaanse mannetjes met hun sax en trompet keihard in ons oor tetterden.

Ook zal ik niet vergeten hoe de prachtige kleurige straten nog mooier worden als het donker is, wanneer de oranje lantaarns aangaan en de (vreselijk toeristisch, maar oh zo sfeervolle) paardenkoetsen door het oude centrum rijden. Overal zijn mensen, de gezelligheid en het geroezemoes strekt tot aan de kust, waar stelletjes zich in de openingen in de stadsmuur verschansen.

We hebben vele verschillende eettentjes en café’s uitgeprobeerd, maar onvermijdelijk kwamen we bij een paar terug. Ábaco was een van die fijne plekken; een boekhandel met hoge kasten, knusse tafeltjes en de lekkerste zapotesapjes van Cartagena. Ik kwam niet eens toe aan het proberen van de koffie, maar gelukkiger kun je me niet krijgen.

Het allergelukkigst werd ik echter van onze bijeengesprokkelde maaltjes op straat. Er zijn genoeg dure restaurants met het heerlijkste eten, maar het is veel interessanter om daaromheen te zoeken. Arepa's, gebraden maisdeeg, met boter en kaas, waren vaste kost. Voeg daaraan een schijf ananas en wat versgesneden mango toe, en je hebt een heerlijke lunch.

We zijn op deze reis een aantal keer teruggekeerd naar een al bekende stad. Elke keer voelt het heel fijn vertrouwd. We zijn het niet meer gewend om ergens meteen de weg te weten, om terug te kunnen gaan naar favoriete plekken en om je zelfs een beetje thuis te voelen. Terugkomen in Cartagena was net zo. Toch was het ook heerlijk om te merken dat er nog veel meer te ontdekken is. Het voelt nog steeds nieuw, maar toch zijn we gewend. De beste combinatie, lijkt me.

Voorlopig waren dit onze laatste volledige dagen hier. Een laatste sapje bij Ábaco, nog een beetje slenteren en een laatste zonsondergang in de stadsmuur. En uitkijkend over zee zal ik genieten van Cartagena's mooiste, simpelste spektakel, waarbij honderden vliegers elke avond prachtig afsteken tegen de ondergaande zon.